Προϋπολογισμός για Συμμόρφωση με την Νομοθεσία και ESG..μια επικίνδυνη εργασία για τις επιχειρήσεις
Να είστε έτοιμοι για αλλαγή, να είστε προετοιμασμένοι για ανάπτυξη και να αναπτύξετε ένα σταθερό πρόγραμμα και υποδομές που να μπορεί να προσαρμοστεί γρήγορα σε αυτές τις αλλαγές.
Τα επόμενα χρόνια, το τοπίο συμμόρφωσης με την νομοθεσία θα μεταμορφωθεί δραματικά καθώς οι κυβερνήσεις εντείνουν τις προσπάθειες για να καταστήσουν την παραγωγή πιο βιώσιμη. Οι εταιρείες, αλλά ιδιαίτερα οι κατασκευαστές προϊόντων, πρέπει να διασφαλίσουν ότι τα υπάρχοντα προγράμματα συμμόρφωσής τους μπορούν να αντέξουν τη βιασύνη των νέων απαιτήσεων, τον μεγαλύτερο έλεγχο και τον αυξημένο κίνδυνο. Η υποδομή - τα εργαλεία και οι καθορισμένοι συνεργάτες είναι αυτά που θα σας εξοικονομήσουν χρόνο, χρήμα και προσπάθεια όταν προκύψουν νέες απαιτήσεις — κάντε την εργασία εκ των προτέρων και εξοικονομήστε χιλιάδες ώρες εργασίας αργότερα, με το πρόσθετο πλεονέκτημα της προστασίας της πρόσβασής σας στην αγορά.
Δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις που επηρεάζουν αυτήν την αλλαγή. Οι επενδυτές και οι ηγέτες του κλάδου παραγωγής έχουν ενσωματώσει την αναφορά βιωσιμότητας στις διαδικασίες λήψης επιχειρηματικών αποφάσεων και οι κατασκευαστές προϊόντων που μπορούν να επιδείξουν κορυφαία πρότυπα συμμόρφωσης και βαθιές δυνατότητες αναφοράς ESG έχουν σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε αυτό το νέο τοπίο.
Όπως είδαμε τα τελευταία τρία χρόνια, τίποτα δεν μπορεί να σας προετοιμάσει για όλα.
Θα εξετάσουμε τους κανονισμούς και τις πιέσεις της αγοράς που σχετίζονται με τη βιωσιμότητα της εφοδιαστικής αλυσίδας, ειδικά αυτούς που σχετίζονται με τη συμμόρφωση με τα προϊόντα και το ESG που πολλές εταιρείες ανέφεραν προηγουμένως ως εταιρική κοινωνική ευθύνη (CSR). Αυτοί οι δύο τομείς αντιπροσωπεύουν την πλειονότητα των θεμάτων που σχετίζονται με την ανθρώπινη υγεία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την προστασία του περιβάλλοντος, την υπεύθυνη προμήθεια, τις δίκαιες πρακτικές εργασίας και άλλα κριτήρια απαραίτητα για βαθιά βιώσιμες αλυσίδες εφοδιασμού.
Σε υψηλό επίπεδο, οι κανονισμοί συμμόρφωσης με τα προϊόντα δημιουργούνται από τις κυβερνήσεις και οι εταιρείες πρέπει να πληρούν τις απαιτήσεις τους για να επιτύχουν πρόσβαση στην αγορά και να αποφύγουν οικονομικές κυρώσεις. Αντίθετα, οι απαιτήσεις ESG καθορίζονται από τους επενδυτές, τη βιομηχανία και τους πελάτες. Αυτές οι ομάδες χρησιμοποιούν την απόδοση ESG ως κρίσιμο μέτρο για να αποφασίσουν πού να επενδύσουν ή από ποιον να αγοράσουν. Ωστόσο, η πρόσφατη νομοθεσία θολώνει τα όρια μεταξύ αυτών των δύο τομέων, καθώς το ESG ρυθμίζεται πιο επίσημα με αυστηρότερες κυρώσεις και τις δικές του επιπτώσεις στην πρόσβαση στην αγορά. Εξετάζοντας τις ρυθμιστικές τάσεις, οι κατασκευαστές μπορούν να προβλέψουν και να κατανοήσουν καλύτερα τις μελλοντικές τους απαιτήσεις, επιτρέποντάς τους να προβλέπουν αποτελεσματικά τον προϋπολογισμό τους και να προετοιμάζονται ανάλογα.
Με επικεφαλής σε μεγάλο βαθμό την ΕΕ, τα τελευταία πέντε χρόνια, έχουμε δει σημαντική επέκταση σε:
-Κανονισμός ΕΕ για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τον περιορισμό των χημικών προϊόντων (REACH)
-Οδηγία της ΕΕ για τον περιορισμό των επικίνδυνων ουσιών (RoHS).
-Οδηγία Πλαίσιο της ΕΕ για τα Απόβλητα (WFD), η οποία έδωσε εύνασμα για τη δημιουργία των ουσιών που προκαλούν ανησυχία, ως έχουν ή σε σύνθετα αντικείμενα (Προϊόντα) (SCIP) βάση δεδομένων.
Είδαμε επίσης την εφαρμογή νέων κανονισμών, όπως ο κανονισμός της ΕΕ για τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα (MDR), ο οποίος αντικατέστησε την απαρχαιωμένη Οδηγία της.
Πέρα από το επιχειρηματικό μοντέλο το ESG εστιάζει στη δημιουργία πιο υπεύθυνων αλυσίδων εφοδιασμού και επιχειρηματικών πρακτικών, που σχετίζονται ειδικά με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος και τη διασφάλιση της προστασίας των εργαζομένων σε ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού.
Στην ΕΕ, ο γερμανικός νόμος δέουσας επιμέλειας για την αλυσίδα εφοδιασμού (SCDDA) τίθεται σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2023. Θεωρεί τις εταιρείες υπεύθυνες για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις τους και τα ανθρώπινα δικαιώματα τόσο στα εργοστάσιά τους όσο και σε ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού τους. Με σημαντικές οικονομικές κυρώσεις, το SCDDA είναι ένας ολοκληρωμένος κανονισμός που οι εταιρείες πρέπει να λάβουν εξίσου σοβαρά με τους κανονισμούς REACH, RoHS και άλλους κανονισμούς συμμόρφωσης προϊόντων που αποτελούν υποχρεωτικό μέρος της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην ΕΕ, κάτι το οποίο θα επεκταθεί αναλογικά σε όλα τα Κράτη Μέλη.
Οι κατασκευαστές προϊόντων και οι επιχειρηματίες πρέπει επίσης να παρακολουθούν τους προτεινόμενους κανόνες, όπως την προτεινόμενη απαγόρευση προϊόντων που κατασκευάζονται με καταναγκαστική εργασία στην ΕΕ και τις προτεινόμενες απαιτήσεις αναφοράς ESG της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (SEC) των ΗΠΑ, μεταξύ άλλων. Ενώ το ESG βρίσκεται σε ένα εκκολαπτόμενο στάδιο και έχει δεχθεί πολύ κριτική, είναι σαφές ότι οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο όχι μόνο το ενστερνίζονται, αλλά ενθαρρύνουν την υιοθέτησή του από τους κατασκευαστές με στόχο τη δημιουργία πιο βιώσιμων αλυσίδων εφοδιασμού.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει επίσης προτείνει τροποποιήσεις στο υφιστάμενο NFRD με τη μορφή της Οδηγίας για την Αναφορά Εταιρικής Αειφορίας (CSRD). Το NFRD απαιτεί από τις εταιρείες να αναφέρουν περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήματα, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την καταπολέμηση της διαφθοράς και τη δωροδοκία, καθώς και την εταιρική ποικιλομορφία.
Το CSRD επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής του NFRD, περιλαμβάνει απαιτήσεις για την υποστήριξη αξιώσεων μέσω ελέγχων και εισάγει πιο λεπτομερείς απαιτήσεις αναφοράς.
Οφείλουμε να δούμε τη βιωσιμότητα της εφοδιαστικής αλυσίδας ολιστικά, συμπεριλαμβανομένης της συμμόρφωσης των προϊόντων με το ESG ως τα θεμελιώδη στοιχεία μιας βαθύτερης βιωσιμότητας. Κάνοντας αυτό, οι επιχειρηματίες θα μπορούν να βεβαιωθούν ότι τα προϊόντα τους είναι ασφαλή, φιλικά προς το περιβάλλον, υπεύθυνα προέλευσης και κατασκευής και κατασκευασμένα σύμφωνα με την εθνική και διεθνή νομοθεσία.
Η ωριμότητα βιωσιμότητας κάθε εταιρείας είναι διαφορετική και η συμμόρφωσή της και οι προϋπολογισμοί ESG θα ποικίλλουν ανάλογα με το στάδιο στο ταξίδι προς τη βαθιά βιωσιμότητα.
Ξεκινώντας από ένα βασικό πρόγραμμα συμμόρφωσης, ένας επιχειρηματίας μπορεί να αναμένει τέσσερις συνολικές φάσεις όταν εξελίσσεται σε βαθιά βιωσιμότητα:
Βήμα πρώτο: Βασική συμμόρφωση
Βήμα δεύτερο: Ρίσκο για την Βιωσιμότητα
Βήμα τρίτο: Ισχυρή βιωσιμότητα
Βήμα τέταρτο: Βαθιά βιωσιμότητα
Ξεκινώντας από τη βασική συμμόρφωση έως τη βαθιά βιωσιμότητα, κάθε βήμα απαιτεί πρόσθετες πληροφορίες από την αλυσίδα εφοδιασμού και ικανότητα ανάλυσης αυτών των δεδομένων. Είναι απόφαση μιας εταιρείας για το εάν αυτές οι ανάγκες ικανοποιούνται ή όχι με την τεχνολογία, τους ανθρώπους ή και τα δύο.
Οι προϋπολογισμοί θα διαφέρουν ανάλογα με τους στόχους της κάθε εταιρείας. Οι εταιρείες που κατανοούν τους στόχους τους και τον τρόπο με τον οποίο οι δραστηριότητες συμμόρφωσης και το κόστος κατανέμονται σε ολόκληρο τον οργανισμό, θα είναι πιο επιτυχημένες στον προϋπολογισμό μακροπρόθεσμα και θα είναι καλύτερα εξοπλισμένες για να λαμβάνουν αποφάσεις που βελτιώνουν την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα του προγράμματός τους.
Είναι πλέον αδύνατο να διαχωριστεί η συμμόρφωση του προϊόντος από τη βιωσιμότητα. Οι κυβερνήσεις, οι πελάτες, οι επενδυτές και η βιομηχανία χρειάζονται περισσότερη διαφάνεια και υπευθυνότητα από τις εταιρείες με τις οποίες συναλλάσσονται. Οι εταιρείες που δεν έχουν προσαρμόσει τα προγράμματά τους και δεν έχουν αφιερώσει τους κατάλληλους πόρους για να χειριστούν αυτές τις αυξανόμενες απαιτήσεις μπορεί να χρειαστεί να ανακατανείμουν δραστικά τους πόρους και να αλλάξουν προτεραιότητες στο μέλλον για να καλύψουν τη διαφορά. Αντίθετα, οι εταιρείες που προετοιμάζονται για συμμόρφωση έχουν την ευελιξία να ανταποκρίνονται στις ρυθμιστικές πιέσεις, να μετριάσουν τον κίνδυνο και να διατηρήσουν την πρόσβαση στην αγορά.
Πηγή: Assent